Chapter 10

 Nie mó mi, żegnaj... Nie chcę od Ciebie odchodzić na zawsze..."

Niall POV

Bolało...
Bolało mnie to, że mi nie wierzyła. Ale czego mogłem się spodziewać po tym jak ją zostawiłem.
Złapałem za moją gitarę i wyszedłem na dach. Moje miejsce na ziemi.
Tu nikt się mnie nie pyta jakim jestem człowiekiem. Czego dokonałem. Kim byłem.
To moje miejsce. Choć byłem sam wierzyłem w głębi serca, że to jeszcze nie mój koniec. Jeszcze jakieś dopiski należą się do mojego popierdolonego życiorysu.
Od czasu przyjazdu z Bradford dużo pisałem. Złapałem za gryf gitary i postanowiłem dokończyć tę piosenkę.
-Did I disappoint you or let you down?
Should I be feeling guilty or let the judges frown?
'Cause I saw the end before we'd begun,
Yes I saw you were blinded and I knew I had won.
Słowa same przychodziły mi do głowy. To muzyka i uczucia grały nie ja. Patrzyłem się na zachód słońca nad Londynem.
-My heart was blinded by you.
I've kissed your lips and held your head.
Shared your dreams and shared your bed.
I know you well, I know your smell.
I've been addicted to you.
Czułem jak w gardle tworzy mi się gula. Wiedziałem,  że to, że Ams tu mieszka nie znaczy, że będzie chciała do mnie wrócić.  Spierdoliłem sprawę po całej linii.
-And I still hold your hand in mine.
In mine when I'm asleep.
And I will bare my soul in time,
When I'm kneeling at your feet.
Najgorsze były noce. To wtedy myślałem o Amy najwięcej.  To wtedy dotykałem jej, całowałem. Ale panna Bomer ze snów wcale nie umywała się do tej rzeczywistej.
-Goodbye my lover.
Goodbye my friend.
You have been the one.
You have been the one for me.

Amy POV

Matt wytłumaczył mi jak wiele rzeczy w moim idealnym świecie było inne. Jak złudne były moje wyobrażenia. I najgorsze, moje bezpodstawne oskarżenia w stronę Niall'a. Jaka ja byłam głupia. Chciałam przeprosić Niall'a za to co mu mówiłam. Za te wszystkie krzywdy, jakie mu wyrządziłam ja jak i moja najbliższa rodzina.
Wspięłam się po schodach i już miałam otworzyć drzwi do pokoju blondyna, gdy usłyszałam słowa piosenki.
Było to coś niesamowitego. Jego głos roznosił się po całym korytarzu a ja stanęłam jak zachipnozowana.
-Ma anielski głos. - usłyszałam za sobą głos Billy'ego.
Podskoczyłam do góry jak oparzona.
-Spokojnie to tylko ja. - odpowiedział. - Idź do niego na dach jak chcesz. Tam w rogu jest klapa. Tylko się nie przewróć. - uśmiechnął się do mnie. - I dobrze wiedzieć, że wreszcie dokończył tą piosenkę.
-A ile ją pisał? - zapytałam.
-Odkąd tu jest.
-Czyli?
-Prawie półtora roku.
Czyli od wyjazdu z Bradford. No to wpadłam.

W rozdziale wykorzystałam piosenkę James' a Blunt'a - Goodbye My Lover ♥

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

Ale was zaskakuję z akcją co? I mogę Was zapewnić, że to dopiero początek =) Mam nadzieję,  że będzie się podobać. 
Kocham Was wszystkich, którzy czytacie i komentujecie moje opowiadanie. Jestem Wam dozgonnie wdzięczna za to.

Polecam Wam bloga niesamowitej @AnnaAbob93 *-* jest to fanfiction o LouLou 
uwierz-w-ducha.blogspot.com ♥

Teraz rozdziały będą się pojawiać co 2-3 dni, bo muszę się do maturki uczyć :P

Buziaki xxx